Ben senden sonra kimseyi sevmeye çalışmadım. Hani olurda bir gün özlersen , yine gelirsin belki diye. Ama yani olmadı. Pek özlemedin sanırım. Çok da bi ihtimal vermiyodum zaten. Yine de seni sevdiğimi hep bil olur mu ? Yani aklının bi köşesinde dursun bu. Eğer dönmek istersen... 

Seviorum. İnkar etmiyorum. Belki kendimi küçük düşürüyorum hep böyle yaparak. Ama işte napıyım. Yapamıyorum yani. Birilerine söyleme ihtiyacı duyuyorum ; sanki beni anlıycaklarmış gibi. Komik yaa.

Aynı zamanda saçma. Sevdiğim adam başkasını seviyo. Düşüncesi bile korkunçken ben bu durumu yaşıyorum. Özlüyorum lan. İlla karşına çıkıp bağırmam mı lazım ? Özlüyorum işte anlasana gerizekalı. 

Bende kabahat zaten. Sevmekten anlamayan duygusuz birine neyi anlatmaya çalışıyorum ki. Olmuyosa olmuyo. İçime atar yaşarım aşkımı bende.

Sabahları gülümserim hep. Başımı dik tutarım. Bak güçlüyüm , unuttum seni ; der gibi. Geceleri ağlarım hep. Sessiz sessiz. Seviyorum diyerek. Özledim , gel sarıl , bırakma hiç diyerek.

Unuttun sen çoktan , biliyorum. Sevmiyosun , onu da biliyorum. Ama söyleme yüzüme. Dayanamam. 

Zaten her gün bu duyguyu en dibine kadar yaıyorum. Sen öyle yaparsan bi de dayanamam. İyice çökerim. Yapma.

Hiçbişey soyleme tamam mı bundan sonra ? Sus sen , konuşma. Seni sevdiğimi bil sadece. Bil , öyle yaşa ne yaşayacaksan. Ama bişey söyleme. Kırılırım.